Είμαι αρκετά παραδοσιακή Φινλανδή. Μου αρέσει η σιωπή, η φύση και η ησυχία μου. Το ιδανικό μέρος για να γράψω θα ήταν ένα εξοχικό σπίτι, μακριά από όλους, στη μέση μιας παρθένας φύσης.
Όταν ρωτηθήκαμε στην διάρκεια των εργαστηρίων του προγράμματος “Ηρωίδες” για την ιδανική μας τοποθεσία να γράψουμε, κάθε μέλος είχε διαφορετικές σκέψεις. Κάποια ήθελε σαφώς να είναι στο σπίτι. Κάποια άλλη σε μια πόλη κάτω από τον ήλιο, περιτριγυρισμένο από φοίνικες ενώ φυσούσε. Μια Τρίτη συμμετέχουσα ήθελε να είναι στο δάσος. Ωστόσο, όλα αυτά τα μέρη είχαν ένα κοινό παρονομαστή: τη φύση.
Για μας τους Φινλανδούς, η φύση είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Μπορούμε να πάμε εκεί για να ηρεμήσουμε ή να ανακαλύψουμε τα συναισθήματά μας. Στη φύση, για παράδειγμα, μπορούμε να ερωτευτούμε τον / τη σύζυγό μας ή να θυμηθούμε για μια στιγμή έναν φίλο που χάσαμε. Μια παρθένα, αγνή φύση μπορεί να βρεθεί παντού στη Φινλανδία, και οι Φινλανδοί ξέρουν πώς να το απολαύσουν.
Φαντάζομαι ένα εξοχικό σπίτι στο άγριο τοπίο της Λαπωνίας, δίπλα σε μια μικρή λίμνη. Πηγαίνω εκεί το χειμώνα όταν υπάρχει μόνο λυκόφως και ένα μέτρο χιονιού. Η θερμοκρασία είναι τουλάχιστον -25 ° C. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, μόνο ένα τζάκι για θέρμανση και φανάρια και κεριά για το φως. Ως έπιπλα, υπάρχουν μόνο ένα μεγάλο τραπέζι, ένας μακρύς πάγκος στον τοίχο και κουκέτες. Σε μια γωνία, υπάρχει μια στοίβα από ξύλα και μια δεξαμενή νερού. Υπάρχει μόνο αρκετό για τις ανάγκες μας, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Όταν φτάνω στο εξοχικό σπίτι κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι τόσο κρύο όσο είναι έξω, αφού κανείς δεν έχει ανάψει τη θέρμανση για να ζεσταθεί. Είμαι κουρασμένη μετά το περπάτημα με τα χιονοπέδιλα για αρκετές ώρες, αλλά έχω ακόμα κουράγια. Μπαίνω μέσα στο σπίτι. Με αδέξιες κινήσεις ανάβω το τζάκι, καθώς η αναπνοή μου σχηματίζει υδρατμούς. Ένας από τους προηγούμενους επισκέπτες έχει αφήσει νερό στη μεγάλη δεξαμενή και, φυσικά, έχει γίνει πάγος. Όταν η φωτιά είναι έτοιμη, παίρνω ένα θερμός από το σακίδιο μου, βάζω λίγο πάγο από τη δεξαμενή και το λιώνω στο τζάκι. Αυτό διαρκεί κάμποση ώρα.
Όταν η θερμοκρασία μέσα στο εξοχικό αρχίζει να πλησιάζει το μηδέν, βγάζω το σακάκι μου, κάθομαι στον πάγκο και ανάβω το φανάρι της καταιγίδας. Τότε ψάχνω ένα κομμάτι χαρτί και αρχίζω να γράφω. Δεν με πειράζει ότι τα δάχτυλά μου είναι παγωμένα, εξακολουθούν να είναι μέρος της ατμόσφαιρας. Πίνω ζεστό τσάι και αφήνω το στυλό να τραγουδήσει. Το γράψιμο διαμορφώνεται αργά αλλά σταθερά, με σιγουριά. Έχω όλη την ημέρα, το απόγευμα, ακόμη και τη νύχτα. Ο χρόνος είναι δικός μου. Όταν τελειώσω με το κείμενο, το βάζω κάπου σε μια γωνία. Ελπίζω ο επόμενος επισκέπτης να το βρει, να το διαβάσει και να γράψει τις δικές του σκέψεις για τον επόμενο επισκέπτη.
Τότε βγαίνω για να συναντήσω έναν έναστρο ουρανό και μια πανσέληνο, σιωπή και ατελείωτο χώρο για να αναπνεύσω. Καθαρός, παγωμένος αέρας, αυτός ο ανεξάντλητος θησαυρός της Φινλανδικής φύσης. Δεν ακούγονται ήχοι. Όχι πουλιά, ούτε αυτοκίνητα. Χωρίς κόσμο. Τίποτα. Παραμένω απόλυτα μόνη με τις σκέψεις μου.
Χαζεύω τα αστέρια με κατάπληξη. Φαντάζομαι να ταξιδεύω σε οποιοδήποτε από αυτά, και συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν. Το Βόρειο Σέλας φωτίζει τον ουρανό με πράσινες και κόκκινες αποχρώσεις. Με απορροφά ώρες ατέλειωτες αυτό το μέρος.
Είμαι μόνη εκεί; Όχι. Νιώθω θλίψη στο σκοτάδι; Όχι. Νιώθω φόβο μόνη μου εκεί έξω; Δεν χρειάζεται. Ξέρω ότι τα πράγματα πάνε καλά και είμαι ασφαλής όταν η φύση είναι κοντά μου. Μου δίνει δύναμη και με φροντίζει.
Είμαι τυχερή που υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες γωνιές στη Φινλανδία. Κάθε συγγραφέας μπορεί να βρει τον κατάλληλο, δικό του, χώρο. Μου αρέσει η πεζοπορία, αλλά δεν έχω ακόμα φτάσει σε έναν τέτοιο προορισμό. Αυτό έχει γίνει όνειρο ζωής για μένα, και μια μέρα θα το κάνω πραγματικότητα.
Φυσικά, ο ουρανός είναι επίσης ιδανικός για να ονειρεύεσαι ακόμα και κοντά στο σπίτι σου. Το γράψιμο μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε, γι ‘αυτό μου αρέσει να γράφω. Καθαρίζει το μυαλό μου. Δίνει φτερά στη φαντασία μου και μ’ αυτόν τον τρόπο όλα φαντάζουν εφικτά. Μπορείς να γράφεις οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι στον κόσμο και αυτό σε συνδέει με τους ανθρώπους. Το γράψιμο μπορεί να επηρεάσει άλλους ανθρώπους και κάθε κείμενο βρίσκει πάντα τους αναγνώστες τους – τουλάχιστον έναν αναγνώστη, αλλά συχνά πολύ περισσότερους.
Ακόμα κι αν μόνο ένα άτομο διαβάζει αυτό το κείμενο, ελπίζω να μπορέσει να σκεφτεί ένα ιδανικό μέρος για γραφή. Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα όνειρο και το όνειρο θα μπορούσε μια μέρα να γίνει πραγματικότητα. Όλα είναι εφικτά για έναν συγγραφέα.
Α ναι, ίσως σκέφτεστε, τι γίνεται με αυτό το χαρτί το κρυμμένο σε μια γωνιά στο εξοχικό που λέγαμε; Τι ακριβώς έγραψα; Λοιπόν, έγραψα για τους αγαπημένους μου ανθρώπους και για το πόσο ευτυχισμένη είναι η ζωή μου μαζί τους. Γι ‘αυτό νιώθω ευτυχής σ΄ αυτή την ερημιά της πατρικής μου πόλης.
Γράφτηκε από την “O”, ένα μέλος της Φινλανδικής Ομάδας των Ηρωίδων
Deja una respuesta
Lo siento, debes estar conectado para publicar un comentario.