Η δημιουργική γραφή κατά τη διάρκεια του δευτέρου lockdown. Το πιλοτικό εργαστήρι ‘’Ηρωίδες’’ δημιουργεί νέες ευκαιρίες για κοινωνική σύνδεση

‘’ ……..η   πόλη αποτελεί μια φυσική πραγματικότητα και ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ζώο πολιτικό, και ότι αυτός που εξαιτίας της φύσης του και όχι εξαιτίας των περιστάσεων ζει εκτός πόλεως είναι είτε φαύλος είτε κάτι καλύτερο από άνθρωπος’’(Αριστοτέλης).

Το άτομο  εκ φύσεως  είναι κοινωνικό όν. Είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό μας, όλοι μας χρειαζόμαστε την αποδοχή και την παρουσία των άλλων ατόμων  για να καλύψουμε τις ψυχολογικές και κοινωνικές μας  ανάγκες. Ο John Donne  σε ένα από τα ποιήματα του  έγραψε «Κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνος του ένα Νησί ακέραιο και ξεχωριστό· κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της Ηπείρου », επιχειρώντας να απεικονίσει τους ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων (1).

Η πανδημία  Covid-19 μας ανάγκασε να αλλάξουμε τις κοινωνικές μας συνήθειες, τις καθημερινές μας ρουτίνες  και τον τρόπο  αντίληψης  μας για τη ζωή. Κάτω από αυτές τις άνευ προηγουμένου συνθήκες, καλούμαστε να  προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε  τη συνοχή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας , επαναπρογραμματίζοντας   και   αναδιαμορφώνοντας  τα σχέδιά μας  καθημερινά.

Κατά την προετοιμασία του πιλοτικού  μας  εργαστηριού ‘’Ηρωίδες’’ περιμέναμε με ανυπομονησία  την πρώτη μας δια ζώσης συνάντηση  να καλωσορίσουμε τα μέλη της ομάδας μας , να γνωριστούμε και να μοιραστούμε μαζί τους τη δύναμη της θεραπευτικής γραφής ως εργαλείο αυτό- ενδυνάμωσης.

Η συνεχιζόμενη  πανδημία του COVID-19 και τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί δημιούργησαν πολλά  προβλήματα  που έπρεπε να διαχειριστούμε,  όπως η απαγόρευση των συναθροίσεων ,η ανασφάλεια και τα ασταθή προγράμματα εργασίας.

Ωστόσο, το άτομο είναι επίσης προσαρμοστικό είδος. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε ένα εμπόδιο έχουμε τη δύναμη να χτίσουμε μια γέφυρα για να το ξεπεράσουμε. Κάθε κρίση φέρνει νέες ευκαιρίες. Αυτές ήταν μερικές από τις σκέψεις μας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου προετοιμασίας. Επομένως, έπρεπε να εφεύρουμε νέους τρόπους  επαφής ,να αναζητήσουμε δημιουργικά ψηφιακά εργαλεία, να ξεπεράσουμε προσωπικές δεύτερες σκέψεις, να κάνουμε νέες προσαρμογές στο  σχεδιασμό  της διεξαγωγής του πιλοτικού εργαστηρίου   ‘’Ηρωίδες’’ και τελικά τα καταφέραμε.

Σε αυτήν την εποχή της αυξανόμενης κοινωνικής απόστασης, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα εικονικό ασφαλές μέρος, όπου μπορούμε να συγκεντρωθούμε μαζί με τις οκτώ γυναίκες που συμμετέχουν  στο εργαστήρι μας κάθε εβδομάδα δημιουργώντας τη δική μας εβδομαδιαία ρουτίνα.  Ήταν μια μεγάλη έκπληξη για εμάς ότι για όλες τις συμμετέχουσες  το διαδικτυακό πιλοτικό εργαστήρι ‘’Ηρωίδες’’ αποτελεί μια ευκαιρία για να παραμείνουν συνδεδεμένες με άλλα άτομα, να μοιραστούν προσωπικές εμπειρίες , να ανακαλύψουν ότι αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες. Όπως  χαρακτηριστικά ανέφερε μία από τις συμμετέχουσες γυναίκες στην ερώτησή μας σχετικά με το ποιο ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο  κατά την  διάρκεια της πρώτης μας  συνάντηση « Ένιωσα ότι δεν είμαι μόνη,  μου έδωσε έμπνευση…. ήταν  τόσο αναζωογονητική η διαδικασία  στο μυαλό την καρδιά και τη ψυχή μου. »

Reference

1. Donne J. ‘No Man is an Island’ accessed 12 /11/2020 https:// web.cs.dal.ca /~johnston/ poetry/island.html

Vasia Tzanetou